Przerwa w życiu zawodowym czasem sprawia, że trochę zapominasz siebie w roli zawodowej i zaczynasz wątpić w swoje kompetencje. Dlatego powrót do pracy – choć upragniony – może rodzić też obawy, jak sobie poradzisz. Zobacz, co możemy wspólnie zrobić, żebyś wracając do aktywnego zawodowego życia, czuła się pewniej.
Urlop macierzyński, wychowawczy, utrata pracy lub świadoma z niej rezygnacja, np. z powodu przepracowania czy toksycznej atmosfery w pracy, to jedne z częstszych przyczyn przerw w pracy. Trwających kilka miesięcy, czasem lat.
Jeśli była to Twoja decyzja, by zrezygnować z pracy, początkowo zwykle czujesz ulgę – nareszcie możesz odpocząć, wyspać się, zadbać o siebie. Do tej pory Twój dzień był wciąż za krótki, a lista zadań w pracy nigdy się nie kończyła. Kiedy jednak odeśpisz wszystkie zarwane noce i nadrobisz wszystko, na co nie miałaś czasu, przychodzi dzień, gdy myślisz: OK, ale co dalej? Wcześniej nie było szans cokolwiek przemyśleć, zaplanować, pędziłaś od projektu do projektu. Przerwanie tego błędnego koła i złożenie wypowiedzenia to był pierwszy raz, kiedy serio o sobie pomyślałaś. Nie byłaś gotowa na planowanie dalszych kroków. Trzeba było się ratować.
Jeśli straciłaś pracę, być może to Cię podcięło, a może przeciwnie, też poczułaś ulgę, bo nie znosiłaś swojej pracy, ale nigdy byś jej sama nie zostawiła, zwłaszcza teraz. Rozglądasz się, wysyłasz CV, ale brakuje Ci przekonania, że stanowiska, na które aplikujesz, rzeczywiście Cię interesują. W głębi serca czujesz, że to może nie przypadek, że nic nie wychodzi z Twoich działań. Tylko w takim razie co dalej?
Jeśli jesteś mamą, do pewnego momentu skupiasz się z oddaniem na dziecku lub dzieciach. Ale w końcu przychodzi dzień, gdy czujesz, że czegoś Ci brakuje, a jeszcze bardziej kogoś – Ciebie samej. Spełniającej się również w innej roli, mającej swój świat zawodowy, swoje zadania, sukcesy, pieniądze i dorosłych partnerów do rozmowy. Im dłużej trwa przerwa, tym bardziej zaczynasz zapominać siebie w roli zawodowej, przeszłość staje się odległa, jakby coraz mniej wyraźna. Pojawiają się myśli: co tak naprawdę potrafię? Czy dam radę z powrotem szybko odnaleźć się w pracy? Pewnie tyle się zmieniło… Albo: czy w ogóle chcę wracać do starej pracy? Czy chcę robić to, co dotąd? Mnóstwo myśli, z którymi często jesteś sama. Bo albo nie chcesz rozmawiać o swoich obawach z bliskimi, albo oni nie potrafią Cię wesprzeć tak, jak tego potrzebujesz.
Wiem, że to nie jest łatwy etap. A trudno ruszyć z miejsca, gdy w głowie jest wiele znaków zapytania.
– Przede wszystkim zanim zaczniemy planować Twoją przyszłość, uważnie przyglądamy się Twojej przeszłości. Wnikliwie ją analizujemy i patrzymy, co Twoje doświadczenia zawodowe i pozazawodowe o Tobie mówią. Jakie płyną z nich wnioski na przyszłość. Dążymy też do tego, żebyś jak najlepiej przypomniała sobie siebie aktywną zawodową – ważne chwile, osiągnięcia, kompetencje
– Sprawdzamy, co na tym etapie życia jest dla Ciebie ważne w pracy i jaki typ pracy będzie dla Ciebie najlepszy
– Sprawdzamy, czego dowiedziałaś się o sobie, nie pracując. Czasem to pierwszy od dawna czas, kiedy mogłaś naprawdę usłyszeć swoje pomysły, ambicje, potrzeby, a może swój bunt
– Określamy działania, które warto, żebyś podjęła przed powrotem do dotychczasowej pracy i w trakcie pierwszych tygodni po powrocie – jeśli podjęłaś decyzję o powrocie
– Analizujemy Twoje pomysły na zmianę pracę lub szukamy nowych; sprawdzamy, na ile z obecnym doświadczeniem jesteś przygotowana do zmiany zawodowej, a jakie kompetencje i jak możesz nabyć, żeby za jakiś czas móc zmienić branżę; następnie budujemy Twój plan działania – jeśli doszłaś do wniosku, że potrzebujesz zmiany
– Aktualizujemy Twoje CV i przygotowujemy Cię do rozmów rekrutacyjnych
To wszystko robimy podczas 6-8 sesji, po których dziewczyny mówią, że mocno stoją na nogach i wiedzą, co chcą robić dalej zawodowo.
Jeśli jesteś teraz na podobnym etapie, potrzebujesz kogoś, kto pomoże Ci poukładać w głowie najważniejsze wioski i przygotować się do działania – odezwij się i po prostu porozmawiajmy :)
