22 kwietnia 2017 roku wzięłam udział w konferencji „Pogranicza coachingu i psychoterapii”, zorganizowanej na Uniwersytecie Warszawskim. Była okazja do wymiany doświadczeń coachów i psychoterapeutów, a dla coachów, którzy dopiero wchodzą do zawodu, jasne wskazówki, czym się różni coaching od psychoterapii.
Dlatego dziś kilka słów na ten temat. Mam nadzieję, że tych kilka punktów pomoże wam zobaczyć różnice.

 

1. Punktem wyjścia w coachingu jest potrzeba osiągnięcia ważnych, konkretnych celów. Ich osiągnięcie ma przynieść satysfakcję i poczucie spełnienia: np. odkrycie swojego powołania zawodowego, zmiana pracy, zbudowanie równowagi między życiem zawodowym i prywatnym, podjęcie ważnej decyzji życiowej / zawodowej.
Punktem wyjścia w psychoterapii są problemy utrudniające życie, np. powtarzające się schematy pewnych niedobrych dla nas sytuacji, trudności relacyjne, depresja. Często ich nie rozumiemy, nie wiemy, skąd się wzięły. Ich źródła mogą tkwić w odległej przeszłości i przez to są dla nas niejasne.

2. Osoba korzystająca z coachingu czuje, że jest w stanie swoje cele zrealizować. Nawet jeśli doświadcza pewnych rozterek, jak to zrobić, ile czasu jej to zajmie itp., to jej niezadowolenie z obecnej sytuacji i chęć osiągnięcia celu są większe niż te rozterki. To, czego potrzebuje, to partner do kilku rozmów, żeby pewne sprawy sobie przemyśleć, zbudować w sobie odpowiednią postawę i plan działania, jak z punktu A dotrzeć do punktu B.
Osoba potrzebująca terapii czuje się bezsilna wobec swoich problemów. 
 

3. Osoba korzystająca z coachingu to klient, coachee – co pokazuje partnerską relację. Nad twoim celem pracujemy jak nad wspólnym projektem.
Osoba korzystająca z psychoterapii to pacjent – co pokazuje, że ten rodzaj pracy ma więcej wspólnego z uleczeniem dawnych zranień. Relacja jest nierównoważna.
 

4. Coaching koncentruje się na przyszłości i bazuje na mocnych stronach klienta: jego umiejętnościach, doświadczeniu, talentach. Zastanawiamy się wspólnie, jak najlepiej możesz je wykorzystać, by osiągnąć swój cel.
Psychoterapia często wymaga powrotu do przeszłości i przyjrzenia się różnym trudnym doświadczeniom, po to by móc pokonać aktualne problemy.
 

5. Osoba coachowana jest w stanie korzystać ze swoich zasobów, czyli mocnych stron. To, czego potrzebuje, to większe ich sobie uświadomienie. Czasem potrzebuje tylko zachęty, by odważyć się zrobić pierwszy krok.
Osoba korzystająca z psychoterapii często dopiero musi zbudować swoje zasoby.
 

6. Punktem dojścia w coachingu jest realizacja postawionego celu – np. zmiana pracy czy określenie swoich celów życiowych / zawodowych na najbliższe lata.
W psychoterapii – poczucie się lepiej we własnym życiu, uwolnienie się od niesłużących nam myśli i zachowań.
 

7. Coaching to krótki, dynamiczny proces – zazwyczaj 6-8 spotkań, od dwóch do czterech w miesiącu.
W psychoterapii pracujemy długoterminowo – od 3 miesięcy do roku albo dłużej. Spotkania odbywają się zwykle co tydzień.

 

Z moich doświadczeń wynika, że większość osób potrafi dobrze ocenić, czy potrzebuje coachingu, czy psychoterapii. Sytuacje, że na coaching zgłasza sie ktoś, kto powinien zacząć od terapii, zdarzają się bardzo rzadko. Częściej zdarzają się sytuacje, że ktoś ma za sobą terapię, jest zadowolony z jej rezultatów i dzięki tym doświadczeniom przekonał się, że pewne sprawy można rozwiązać / osiągnąć szybciej, pracując z odpowiednim specjalistą. 
Jeśli zainteresował cię ten temat, czytaj więcej na moim profilu na Facebooku.
https://www.facebook.com/AwCoaching/?fref=nf